JAK PISAĆ MODLITWĘ WIERNYCH? Modlitwa Wiernych powinna składać się z 5, góra 6 wezwań (zalecana jest ta 6-cio wezwaniowa) Wezwania muszą być kolejno: 1. za Kościół (za kapłanów, o jedność w kościele, za papieża itp.); 2. za świat (o pokój na świecie, za rządzących itp.); 3, (4). dowolne (za chorych chorych cierpiących, za dzieci i młodzież, za radosnych, za smutnych, za błądzących, za zakochanych, za samotnych, za rolników, za dobroczyńców, za Ruchu Światło życie, o rychłą beatyfikację sługi Bożego….itp- wszystko o co chcemy się modlić- tu też daje się intencje mszalne typu: dziękczynna- błagalna, np. w podziękowaniu za 25 lat życia w małżeństwie prośmy o dalsze błogosławieństwo); (4), 5. (po prostu przedostatnia intencja) za zmarłych, czyli standartowo- o chwałę nieba dla nich); 6. za nas tu zgromadzonych- o łaski dla tych, którzy gromadzą się przy Stole Eucharystycznym. Tą intencją najlepiej i najłatwiej jest nawiązać do ewangelii, np. Ewangelia o winnym krzewie : módlmy się za nas samych, abyśmy trwali w kościele jak winorośle w winnym krzewie ;). Wezwania mogą wyglądać tak: ROZBUDOWANE się za…..aby…. Ciebie prosimy- wysłuchaj nas Panie. Cię za…. Aby….Wysłuchaj nas Panie (w tym przypadku zaleca się, żeby powiedzieć, że powtarzamy „wysłuchaj nas Panie”, bo inaczej mamy masło maślane: „prosimy Cię za cośtam aby cośtam. Ciebie prosimy”- a po co ;)) ….. aby….Ciebie prosimy… Ci Panie…aby…Ciebie prosimy… ZALEŻY OD WASZEJ KREATYWNOŚCI :). polegają na tym, że są arcykrótkie ;), po prostu: „módlmy się za kościół święty-Ciebie prosimy…”. Cała modlitwa wiernych powinna trzymać się jednego schematu! Nie może być tak, że w pierwszym wezwaniu używasz schematu 1, a w drugim 6, a w trzecim 3 ;). Cały czas ten sam schemat… w tedy ona jest przejrzysta i piękna. (napisałam „powinna”, bo obecnie wszelkie zasady pisania modlitwy wiernych są łamane, a słychać to chociażby w naszym kościele jak Ksiądz proboszcz zakupi nieodpowiednią „książeczkę” z proponowanymi modlitwami wiernych… niektóre są ok., ale niektóre…yh ;]) Modlitwę wiernych powinno się czytać z AMBONY! Powinien ją czytać ktoś z ludu lub ministrant- o ile to możliwe nie powinien(nie że nie może…;) jej czytać kapłan- bo to jest modlitwa WIERNYCH (wiem, że Ksiądz też jest wiernym, ale zaleca się, żeby była ona czytana przez osobę świecką). Modlitwa wiernych może być spontaniczna, ale żeby była zgodna z zasadami należy ją umieścić w schemacie tzw modlitwy wiernych prowadzonej/ kierowanej (jak zwał tak zwał)więc są wyczytywane 4 intencje: 1. Módlmy się za kościół święty…. (tu padają intencje)… Ciebie prosimy…2. Módlmy się za świat ………………Ciebie prosimy… 3. Módlmy się za potrzebujących…….. 4 Módlmy się za nas samych…….. Zaleca się tu! Aby osoba czuła kiedy należy odpuścić czekanie na wezwania (ja to robię na zasadzie „do pięciu wezwań”, albo liczę do 5- i jeżeli w tym czasie nikt się nie odezwie to lecę dalej ;)); osoba prowadząca jest zarazem, taką która musi rozkręcić tą modlitwę; TAKA MODLITWA ZALECANA JEST W MAŁYCH WSPÓLNOTACH, NIE NP. NA NIEDZIELNEJ EUCHARYSTII! Modlitwa wiernych powinna być napisana jasnym językiem, ale zarazem wzniosłym Przy pisaniu wezwań KONCENTRUJEMY SIĘ!, unikamy wieloznaczności, wielowątkowości i bałaganu. skoro modlimy się za chorych to módlmy się o zdrowie, albo o ulgę w cierpieniu, albo o przezywanie cierpień z Jezusem, bo jeśli tu modlimy się o zdrowie, a chwile potem nawiązujemy do tego by zjednoczyli się z Bogiem w niebie to już to jest sprzeczne :P

Modlitwa wiernych. Modlitwa poświęcenia się Sercu Jezusa i Sercu Maryi. Za wstawiennictwem Maryi przyjmij wszystkich wymienionych do swego miłosiernego Serca

Już od godzin przedpołudniowych 28 września 2017 r. na lubaszowską „Górę Tabor” zaczęli przybywać z całej Polski członkowie Różańcowego Dzieła Wspierania Powołań Redemptorystowskich, by w tym miejscu uświęconym modlitwą odbyć swoje doroczne rekolekcje. Dom Rekolekcyjny wypełnił się do ostatniego miejsca, gdyż z zaproszenia Centrum Duszpasterstwa Powołań Redemptorystów postanowiło skorzystać 50 osób. Tegoroczne skupienie było wyjątkowe z wielu względów, jednak na pierwszy plan wysuwa się okoliczność 5-lecia istnienia RDWPR, które powstało w październiku 2012 roku. Pierwszym wspólnym momentem rekolekcji była wieczorna czwartkowa Eucharystia z udziałem nowicjatu pod przewodnictwem o. socjusza Marcina Klamki CSsR. Po niej odbyło się spotkanie z braćmi nowicjuszami, którzy przybliżyli uczestnikom swoje przeżycia z postulatu i początku nowicjatu oraz wygłosili świadectwo powołania. Piątkowy dzień przebiegał pod znakiem pogłębionej refleksji nad treściami zaproponowanymi przez rekolekcjonistę – o. socjusza studentatu Sylwestra Pactwę CSsR, który podjął się duchowego prowadzenia rekolektantów. Był to także dzień sakramentu pokuty i pojednania. Wieczorem natomiast do Lubaszowej przybyło 13 postulantów z o. prefektem Łukaszem Listopadem CSsR oraz wspólnota tuchowskich kleryków z o. prefektem Adamem Koślą CSsR, by najpierw wspólnie przeżyć Eucharystię, a po niej udać się na spotkanie z uczestnikami rekolekcji. Bracia postulanci, którzy zaledwie kilka dni wcześniej rozpoczęli formację, przedstawili się zebranym i podziękowali za wspieranie ich modlitwą na etapie rozeznawania powołania. Bracia klerycy natomiast przybliżyli członkom Różańcowego Dzieła niektóre spośród seminaryjnych wakacyjnych praktyk pastoralnych. Sobotnie przedpołudnie upłynęło pod znakiem misji zagranicznych. Bracia klerycy z Redemptorystowskiego Stowarzyszenia Przyjaciół Misji, całościowo ukazali misyjne zaangażowanie Prowincji Warszawskiej Redemptorystów. Po południu natomiast, rekolektanci udali się do Tuchowa, by tam uczestniczyć w wyjątkowym wydarzeniu, jakim była uroczysta inauguracja roku akademickiego w WSD Redemptorystów. Wysłuchali wykładu ks. prof. dr. hab. Jacka Urbana (UPJPII) pt. „O ikonografii Chrystusa Pana w starożytności” oraz uczestniczyli w Eucharystii przed obliczem Matki Bożej Tuchowskiej. Po powrocie do Lubaszowej, dzień zakończył się spotkaniem z o. Arturem Prusiem CSsR, który przybliżył charakter rekolekcji powołaniowych organizowanych przez Centrum Duszpasterstwa Powołań Redemptorystów. Niedziela, będąca ostatnim dniem rekolekcji upłynęła pod znakiem uczestnictwa w szczególnie ważnym wydarzeniu, jakim były święcenia diakonatu czterech alumnów WSD Redemptorystów. Jednak zanim uczestnicy udali się do Tuchowa wysłuchali referatu o. Witolda Barana CSsR pt. „Matka Boża Tuchowska – Wychowawczyni Powołań Kapłańskich i Zakonnych”. Po zakończonej uroczystości święceń, która stała się dla członków RDWPR widocznym znakiem owoców ich modlitwy, wszyscy rozjechali się w różne strony Polski, by dalej kontynuować w swojej codzienności wspieranie powołań redemptorystowskich, modląc się na różańcu i ofiarując swoje cierpienia w tej intencji. Dziękujemy Panu Bogu za wspaniały skarb sześciu tysięcy osób, które przez minione pięć lat zaangażowały się w Różańcowe Dzieło Wspierania Powołań Redemptorystowskich. Matce Bożej Tuchowskiej zawierzamy Dzieło oraz sprawę nowych powołań do Zgromadzenia Redemptorystów i Zakonu Sióstr Redemptorystek o. Witold Baran CSsR, o. Artur Pruś CSsR, Tuchów Duszpasterstwo powołań kandydatów na ojców lub braci zakonnych Wyższe Seminarium Duchowne Redemptorystów Strona Duszpasterstwa Powołań Redemptorystów Udostępnij

Dziękuję Ci za mojego tatę, za to, jak go ukształtowałeś i przygotowałeś do bycia ojcem, Twoim odbiciem w moim życiu. Dziękuję za dar życia, wychowania, za wprowadzanie mnie w świat, za jego pomoc w tym, bym stał się prawdziwym człowiekiem. Nikt z nas nie jest doskonały. Powierzam Twojemu miłosierdziu, Boże, wszelkie zawody i

XXII Niedziela Zwykła. Chrystus wiernie wypełnia wolę Ojca i wzywa ludzi do pójścia za Nim drogą krzyża. Komentarze do liturgii i modlitwa wiernych. Wprowadzenie do liturgii. Zgromadziliśmy się aby sławić zwycięstwo Chrystusa, aby uczestniczyć w Jego krzyżu, przez który przychodzi życie i zbawienie.

Trzeba dać słuchaczom odczuć, że samemu drogi się szuka. Nasza epoka jest inna od minionych. Mapa tej inności (a zarazem różnorodności) jest bardzo urozmaicona. Jak życie. O czym chcę pisać? O rekolekcjach. Od dziesiątków lat wielkopostne rekolekcje są częścią krajobrazu parafialnego. Pamiętam te sprzed pięćdziesięciu lat, gdy byłem młodym wikarym, pamiętam kolejne. Te kolejne mnie zaskoczyły. Bo zaszła taka diecezjalna potrzeba, by mną załatać personalną dziurę w pewnej dużej parafii, było to bardzo wczesną wiosną. Przeprowadziłem siebie i swój niewielki dobytek w poniedziałek. Jakiś starszy ksiądz miał kazania, a we środę proboszcz dziękował... rekolekcjoniście. Wtedy dopiero dotarło do mnie, że poprzednie dni były czasem rekolekcji. Z poprzedniej parafii wyniosłem całkiem inny obraz. A więc i wtedy rekolekcyjny krajobraz był zróżnicowany. Jeśli nie slyszysz radia spróbuj inny strumień lub zewnętrzny player Z czasem sam zostałem rekolekcjonistą. W moim spisie mam 38 pozycji – nie licząc rekolekcji oazowych. Bardzo różne to były ćwiczenia (bo tak się nieraz mówi o rekolekcjach: ćwiczenia duchowe). Równo 10 lat temu prowadziłem rekolekcje w średniej wielkości parafii w aglomeracji Bielska-Białej. Mówię do proboszcza: „program na dwóch młodych, a ta zaprosiłeś jednego starego”. Daliśmy radę. Punktów programu każdego dnia wiele. Kościół pełny – od dzieci i młodzieży, po starszych i chorych. Służba liturgiczna, lektorzy, zespoły muzyczne – wszystko na wysokich obrotach i jest dla kogo. Ciekawe, jak tam jest teraz?... Skąd to pytanie? A no stąd, że obserwuję w parafiach jakąś degrengoladę rekolekcji. Oczywiście, różnice są spore, ale to już nie te rekolekcje co kiedyś. Uczestników ubyło – zwłaszcza wśród młodzieży. W mniejszych parafiach w kościele pustawo. To jakoś zniechęca – i kaznodzieję, i proboszcza, i samych uczestników. Trzeba zapytać, dlaczego audytorium topnieje? Wszędzie jest mniejsze „zapotrzebowanie” na sprawy duchowe. Obojętność a nieraz wrogość wobec spraw wiary narasta. Bo życie codzienne nabrało innego kierunku i przyspieszenia. Bo uderzenie ze strony różnej maści przeciwników Kościoła swoje robi. Bo skandale z udziałem księży – i te prawdziwe, i te medialne – odbierają wiarygodność duszpasterzom. Bo katecheza w niejednej szkole osłabiła więzy z parafią i duszpasterzami. Bo na co dzień brak czasu już od dzieciństwa – balet, karate, angielski itd. Dzieciaka trzeba zawieźć do muzycznej czy sportowej, odczekać półtora godziny, wrócić. Tymczasem nauka rekolekcyjna już się skończyła. Pewien proboszcz podmiejskiej parafii chcąc temu zaradzić, rozłożył rekolekcje na cztery soboty i niedziele wielkiego postu, z piątkową drogą krzyżową. Z naukami ogólnymi, ze stanowymi, z wplecionym w tematykę kazaniem pasyjnym. Totalna klapa. Część parafian w ogóle nie zorientowała się, że były rekolekcje. Może za słabo przygotował ich na tę inną formę? Wszak chodziło o jakieś całkowite przestawienie znanego od zawsze schematu. A może jeszcze inne powody... I może nie tędy droga? Inna sprawa to tematyka rekolekcyjnych nauk. Czy aby nie rozmija się z oczekiwaniem słuchaczy? Może bardziej niż do nawrócenia moralnego trzeba zachęcać do nawróceniu naszej wiary? Zamiast piętnowania grzechów, ukazywać piękno, siłę i potrzebę codziennego dobra? A może nie tyle o wierze, co o nadziei mówić? Tak, o tym też się mówi. Ale akcenty chyba powinny być jakoś przestawione. I chyba mniej moralizujących historyjek, a pełna korelacja z czytaniami biblijnymi (w czasie rekolekcji istnieje możliwość wyboru). No i trzeba dać słuchaczom odczuć, że samemu drogi się szuka. Może mniej mówić, a do wewnętrznego dialogu prowadzić? Czym miałby ów dialog być? Jakimi sposobami miałby się realizować? Nie wiem. Może za stary jestem, by wyczuć nowe. Ostatnie rekolekcje prowadziłem siedem lat temu. Ostatnie zaś dlatego, że nie potrafiłem sobie na wiele tych i pokrewnych pytań odpowiedzieć. Skoro sam nie wiem, to jak mam stanąć przed słuchaczami? Czułem się trochę jak ten Cygan z dowcipu. Że to rekolekcjonista podobny jest do Cygana? – ? – Tak, do Cygana, co to niedźwiedzia od wioski do wioski wodzi. Niczego nowego wymyślić ani nie potrafi, ani nie potrzebuje. A i tak każdy piątkę rzuci... I jeszcze jedno. Coś, co by na pierwszym miejscu postawić trzeba – przygotowanie rekolekcji przez modlitwę. Solidna modlitwa za parafię, za rekolekcjonistę. Modlić powinien się sam rekolekcjonista, ale parafia także. I wielu powinno być modlących się za dzieło każdych konkretnych rekolekcji – w klasztorach, domach. Starszych i chorych, ale i dzieci – ich modlitwę szczególnie cenić trzeba. A dzieci chętnie „jadą z modlitwą” na rekolekcje gdzieś tam, a gdy ksiądz wrócił, pytają, czy się dobrze modliły. Amen. O Serce Jezusa Konające, ulituj się nad konającymi. 1) Dla zachęcenia wiernych do częstszego, choćby w jeden i ten sam dzień modlenia się za konających, Pius IX udzielił odmawiającym ze skruszonym sercem i nabożnie powyższą modlitwę z wierszykiem 100 dni odpustu za każdym razem w różnych czasach. Z ufnością i pokorą przedstawmy Bogu nasze prośby:Modlitwa powszechna na zakończenie roku się za Ojca św. Franciszka, aby Bóg obdarzył Go zdrowiem i potrzebnymi siłami w kierowaniuKościołem. Ciebie prosimy... się za naszego ks. Proboszcza , wszystkich kapłanówi misjonarzy aby Pan Bóg błogosławił im w misji głoszeniaDobrej prosimy . . . się za naszych wychowawców i nauczycieli, aby dobry Bóg wynagrodził im trud włożony w nasze wykształcenie i prosimy . . . się za naszych rodziców i wszystkich którzy troszczyli się o nas w minionym roku szkolnym, aby doświadczali dobra i miłości na co prosimy . . . się za zmarłych z naszych rodzin oraz zmarłych nauczycieli, aby mogli cieszyć się wiecznym szczęściem w prosimy . . . się za nas tu obecnych, abyśmy dobrze wykorzystali czas wakacji, odnowili siły duchowe i nie zapomnieli o Panu prosimy . . .Dobry Boże przyjdź Królestwo Twoje i bądź wola Twoja przez Chrystusa Pana naszego. AmenModlitwa powszechna w czasie Jezusa Chrystusa, który jest naszym Pośrednikiem na drodze do Ojca, zanieśmy nasze prośby : się za cały Kościół na ziemi, aby coraz mocniej odczuwał potrzebę słuchania Słowa Bożego i wypełniania go w życiu .Ciebie prosimy......2. Módlmy się o pokój na świecie, aby wśród ludzi panowała zgoda i wzajemna prosimy ........3. Módlmy się za rodziców, nauczycieli i wszystkich którzy głoszą Słowo Boże, a w szczególności za Ks. Rekolekcjonistę i Ks. Proboszcza, aby przez ich posługę wzrastało wśród nas poznanie i umiłowanie Pana prosimy .........4. Módlmy się za naszą wspólnotę parafialną, aby przez udziałw rekolekcjach i Sakrament Pokuty przygotowała się do radosnego przeżycia Uroczystości Zmartwychwstania Chrystusa Pana .Ciebie prosimy.........5. Módlmy się za nas tutaj zgromadzonych, abyśmy w Eucharystii znajdowali siłę do pokonywania codziennych trudności i pełnienia woli prosimy ...........Boże, nasz Ojcze, wysłuchaj prosimy naszych próśb, które dziś do Ciebie zanosimy. Przez Chrystusa Pana naszego . powszechna na dzień I Komunii Św. Polecajmy Dobremu Bogu nasze prośby: się za Papieża Franciszka, biskupów i kapłanów, by niestrudzenie przybliżali Chrystusa wszystkim ludziomCiebie prosimy . . . się za naszych Rodziców, Rodziców Chrzestnychi nauczycieli, aby z Eucharystii czerpali siły i natchnienie do dobrego wychowaniaCiebie prosimy . . . się za dzieci na całym świecie, aby miały możliwość spotkania z Panem Jezusem w Komunii Świętej jak my dzisiajCiebie prosimy . . . się za nasze rodziny, aby panowała w nich miłość i wzajemne zrozumienieCiebie prosimy . . . się za nas tu obecnych, abyśmy jak najczęściej karmili się Ciałem Chrystusa i wzrastali w wierzeCiebie prosimy . . . Niech Bóg nas wysłucha i nam błogosławi przez Chrystusa Pana naszego. Amen. TLKwuW. 492 434 0 225 116 214 341 430 83

modlitwa wiernych za rekolekcjonistę